L'ORTU DI ZIU
.
L’ortu di ziu era pienu,
Di frutti rari è suchjosi,
Stringhjia in u so senu,
I fiora più maraviddo
Erani in ortu di ziu…
Ci era fica, uva muscata,
Pira, preschi, bombuccona,
Una lenza imbalsamata,
Da u muscu di i milona,
Ma l’arrigalava tutta,
U me ziu, quidda frutta…
Sutt’à a chjalza frunduta,
Si pisaia una casetta,
Fatta di petra minuta,
Par salvassi da a saietta,
À un chjodu di a porta,
Era appiccata una sporta…
Versu u puzzu fiuritu,
Un sarpenti s’agguattaia,
Sì, quand’iddu era famitu,
Da l’acqua s’avvicinaia,
Era guasgi sempri crochja,
A tintaredda ranochja…
Tutti l’anni à a branata,
Ci era un nidu di pincionu,
Annant’à a mela granata,
Ziffa à l’orlu di u strittonu,
In a baracocca vicina,
Un antru di cardalina,
Cù l’inguernu, un pettirussu,
Da ziu staia vicinu,
Li saltaia guasgi addossu,
Quandu vangaia un sulcinu,
È sì ziu li parlaia,
L’acidduchju chjuchjulaia…
Oghji l’ortu hè tralasciatu,
A casetta ùn hà più tettu,
U cataru hè lampatu,
È l’acqua faci difettu,
U pargulu si n’hè stortu,
Dapoi chì ziu hè mortu…
A lamaghja hè vultata,
Più crudeli è più mischina,
Di l’ortu s’hè vindicata,
Di tanti anni di schirzina,
Ma nimu l’hà datu tortu,
Dapoi chì ziu hè mortu…
Cussì sò i paisoli,
Chì in Corsica sò spariti,
Quandu i vichjareddi, soli,
Si ni sò tutti partiti,
Par andà in l’ortu di Diu,
Indù godi u me ziu…
MARCU CECCARELLI